Wensgedagten
Uit de dichtbundel: Notenkraker (1864)
Dichter: Arthur Armand
Alsch de klocken luiden ende 't spel begint, komt 't tot eene gewin met de meijt stiekem ende sagt bemind in 't langhe gras van den vorsgtentuin.
Egter alsch de ega je betrapt, dan sijt 't gedaen met 't gebeijer. De klocken ontmant ende 't hooft in de mand.
Doch eeven charmant nogh met haer mondje open, voor de toren te laet maer niet voor eene onverlaet.
Haer naem wasch Anne Boleyn, kleijn van stuck maer alsch jasmijn geurigh ende al langh geleden geplukt. Eene porseleijnen pop, gracieusch ende fier.
Nogh steedsch nietsch verandert sist de slangh tegen de koningh, de vrouwmensch sijt de verleijdingh in vleesch ende bloed.
Hendrick wasch 't eensch met 't gluiperighe dier ende dusch nam hij eene andre vrouwmensch alhier uijt de tuin van 't paleijs.
Versch geplukt alsch eene glanzend'appel helemael verrukt met soveel plezier dat hij lagte tegen 't duivelsche dier: Laet de klocken maer luiden!