Het sijt eene vreemdelingh
Uit de dichtbundel: Den Stoute Mensch (1839) Dichter: Joost van den Acker
Het sijt eene vreemdelingh Wie klopt gindsch aen den poort van mijn haert, 't sijt eene vreemdelingh gewisch ende de seker. Geen mensch die mij kent, sal 't waaghen mijn haertje te roeeren in eene koude winternagt. Een moeijlijke keus die ick heb te maeken: de poort openen terwijl de koude naer binnenghlip voor eene warme nagt met jou. Off de poort vergrendelen, met eene balck soo dick dat 't mijn kragt kost om je verre van mijn haertje te houden.
Hoort togh wie gindsch soo hart bonsgt op de deuuren van mijn eeuwighe geluk, 't sijt eene vlugtelingh voorzeker uijt het Ottomaensche rijk, alhier ver vandaen via Spanje gekoomen, komt hij hieraen bij mij op de stoep. Hij brenght geschenken mede voor degene die soet ende lief is, maer de roede voor iedereen die ondeugent stout sijt geweescht. Somsch beijd'om de mensch te verblijden met S ende M, suikergoet ende marsepeijn.
Wie klopt gindsch soo hart op 't raem van mijn siel, 't sijt geen vreemdelingh meer, maer de mensch met de baert die alhier vorigh jaer evenzeer alreedsch wasch geweescht. Hij sijt ouder geworden ende ick jongher van haert. Wat moet ick togh met eene oudre vreemdelingh, die stram ende minder buigzaem sijt geworden. Nietsch sijt triester dan eene oudre mensch die van deur tot deur gaet met sijn presentjesch ende geslaaghen roede. Wie wil hem nogh ontvanghen met die versleten jutesak. 't begint verdagt te worden op die leeftijt nogh te leuuren om eene beetje liefde te krijgen
van eene jeugdigh haert, soalsch 't mijne vrolijck klopt heden nagt.
Hoort wie gindsch klopt mijn onverzadigbare haert, 't sijt de buurman voorzeker die eene sack voor de deur plaetst omdat de vreemdelingh 't niet meer redden kon om op sijn leeftijt alreedsch die hartendeuuren te openen ende bovenal tevreden te stellen. De rode mantel verdient oock de nodighe sorg, want hij slijt van 't reijzen van haert naer haert ende met de mijter sijt 't eveneensch bijna gedaen. Grauw ende smoezelig. Rood, gout ende swarte vegen. De vreemdelingh heeft veel geleden, voorzeker heden hij op sichzelf sijt aenghewesen ende sijn helpersch hebben afgedaen.
Wie klopt gindsch op de deur van mijn huis, 't sijt Klaes. Ooit vreemdelingh maer heden de baesch van mijn portemonnee.
