Maegd’leykheijd
Uit de dichtbundel: Waerme Winternagt (1829)
Dichter: Waldemar Roderich
Een vergeten flamoesch wout meer sijn dan eene bewaerdoosch van den meijt haer maegd'leykheijd.
Net alsch thee gingh sij slegtsch beperkt mee. 't mogt niet te droogh worden, maer oock niet te nat.
De thee moest trecken om op smaeck te worden gebragt. Geroert door eene lepel met eene heerlijke suikerkop.
Pasch dan kwamen d'aroma’sch vrij die de flamoesch lieten geuuren alsch eene madelief in eene alpenweij.
Om 't geluck compleet te maeken eene scheutje honingh bij ende de flamoesch spint daaghenlangh alsch eene poesch bij 't aenghename haerdvuur.