Onrustighe Geeschten
Uit de dichtbundel: Geeschteskraght (1825)
Dichter: Klaas Hardwater
Eene keer per jaer, ick segh 't je voorwaer, spelen de geeschten buijten 't graf. In ende ront de huizen ende op de paden vol in draf.
Niemant wort vergeten tijdensch de Samhain-
Hoe kragtigh sijn de dolende geeschten in de nagt? Mijn sware gemoet valt mij niet goed. Kunnen de kermende geeschten vertellen welcke sonden ick in dit jonghe bestaen heb begaen?
Hoor ick gindsch de kettinghen rinkelen oover de treden van den trap. Hop'leyck wort ick niet gesnapt door opoe van Winkelen, alreedsch jaaren doot na die val in de sloot met behulp van eene setje ende dat wasch heusch geen pretje.
Misgien helpt berouwe ende 't beloven van trouwe aen den heijligen, sagt ende soet, die voor onsch gestorven sijn, maer dat wasch opoe van Winkelen seer sekersch niet.
Eene helleveegh die geholpen sijt met eene knietje in de rugh ende daermee eene koekje van eijgen deeg. Voel ick d'adem van den doot in mijn nek? Sijt opoe van Winkelen op desche plek?
Goddanck ben U 't maer met je slegte adem ende je raspende stem.
Eene hartverzackingh bespaert gebleven, hoewel mijn naaghelsch hanghen aen 't leven. Onrustighe geeschten spoken er op los.
Nogh enkeele uuren te gaen, voordat de volle maen verdwijnt ende de dagh van Allerheijligen begint, voor iedre man, vrouwmensch ende losbolligh kind.
Maer dat sijt later, Heden eersgt eene schoone onderkledingh aenghedaen.
