De Hoornsch van den Duivel
Uit de dichtbundel: Ligtbundels van ‘t Kwaed (1842)
Dichter: Joost van den Acker
Tijdensch Walpurgisnagt vliegen heksen door de nagt'leyke hemel, maer dat sijt nietsch vergeleken bij vannagt, waerin de duivel van sigzelve doet spreken.
Hoornsch sijt de wasch geset ende aenghescherpt, om te pricken met volle kragt totdat de daet sijt volbragt: schaemte voor de sonde gebragt met duivelsch plezier.
De hoornsch soo geplaetst dat 't verlock'leyck sijt om te gaen strelen voor er mee te spelen in de nagt waerop d'ontembare lust heeft gewagt,
Vannagt alsch de poorten sigzelve openen ende 't goede eeven sijt verdwenen.
Dierlijke drangh vraegt om daden, maer dat hat je natuurlijck alreedsch geraden.
De duivel sijt fire trotsch op sijn hoornsch die swart glanzent schitteeren in de nagt der duizent sonden, waer menigh wigt geschonden ende verslonden wort door 't siltighe verlanghen naer goestingh voor eene tintelingh oover de rugh ende billen, naer de plaetsch om toe te slaen met de hoornsch welgedaen.
Schand'leyk, schand'leyck wat eene heerlijck genot voor eene vrouwmensch ende man, die de hoornsch wel bevallen kan.
De duivel schatert met venijn hoe andersch 't hat kunnen sijn, maer heden behoor je hem toe, sonder vele gedoe.
De kostprijsch moet worden betaelt ende lust sijt 't duursgt van allemael.