Neurotische behoeften, homoseksualiteit

De behoefte heeft betrekking op het niet kunnen accepteren van de seksuele geaardheid. De persoon kan niet onder ogen komen dat hij seksuele en liefdesgevoelens koestert voor personen van hetzelfde geslacht. De kans is groot dat hij zijn seksuele voorkeur als een seksuele afwijking beschouwt. Hierdoor kan hij extra gefixeerd zijn op het krijgen en onderhouden van relaties met vrouwen of dat hij zich verre probeert te houden van welke relatievorm dan ook. Adolescenten en volwassen tot aan ongeveer dertig jaar experimenteren doorgaans met seksualiteit en denken vaker na of zij heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel zijn. Hierbij horen onder andere seksuele fantasieën, verliefdheden en seksuele contacten. De persoon kan zijn homoseksualiteit ontkennen omdat hij bang is voor afwijzing en afkeuring door familie, vrienden en collega’s. Hoewel homoseksualiteit de afgelopen decennia maatschappelijk geaccepteerd is, wil dit nog niet zeggen dat dit in alle lagen van de bevolking ook is doorgedrongen.

Primaire en secundaire drive:

1. De primaire drive heeft betrekking op het verlangen om een bevredigend seksueel leven te leiden, waarbij er ruimte is voor erotiek, sensualiteit, liefde en genegenheid.

2. De secundaire drive heeft te maken met de externe druk om deel uit te maken van relaties, vriendschappen en groepen. Het is maatschappelijk gezien belangrijk om ook te kunnen laten zien dat je ‘ergens’ bij hoort. Vaak roept het nergens bijhoren negatieve associaties op in de trant dat de persoon zielig is of een mislukkeling. Bovendien dient de persoon op een bepaalde geaccepteerde wijze te laten zien welke seksuele geaardheid en voorkeuren hij heeft.

Intrinsieke en extrinsieke motivaties:

1. De intrinsieke motivatie heeft te maken met het uitdrukking geven aan de seksuele geaardheid en seksuele voorkeuren, waardoor hij zowel zijn seksuele behoeften als ook die aan liefde en genegenheid kan bevredigen.

2. De extrinsieke motivatie heeft te maken met het delen van seks met één of meer anderen, waardoor de persoon ook ten opzichte van hun vorm kan geven aan zijn seksualiteit.

Stoornis:

Egodystone homoseksualiteit: homoseksualiteit waarbij de persoon bij voortduring en in negatieve zin geobsedeerd is met zijn (homo)seksuele voorkeur. Dit is de enige vorm van homoseksualiteit die als psychiatrische stoornis wordt geclassificeerd. Het doorslaggevende is niet de seksuele voorkeur zelf, maar de diepgevoelde bezorgdheid en de angst voor die voorkeur en een aanhoudend verlangen om heteroseksueel te zijn. (A.S. Reber).

Klachten:

Ø Reactiegedrag.

Ø Homofobische gedrag.

Ø Angsten.

Ø Agressie.

Ø Seksuele klachten.

Ø Sociaal isolement.

Ø Psychosomatische klachten.

Ø Het niet in stand kunnen houden van een bevredigende heteroseksuele relatie.

Kenmerken:

De persoon vertoont reactiegedrag ten aanzien van homoseksualiteit. De weerstand om iemand van hetzelfde geslacht aan te raken is groot en de persoon zal proberen om overwegend stereotypisch mannelijk (vrouwelijk) gedrag te vertonen. Het doel hiervan is om ‘zand’ in de ogen van de anderen en zichzelf te strooien. Hij zal er naar streven om heteroseksuele relaties tot stand te brengen, echter zonder veel succes.

Aanpak:

1. Cliënt: De cliënt moet leren introspectie te plegen, zodat hij zicht krijgt op hoe gedachten, gevoelens, processen en mechanismen op elkaar reageren. De cliënt dient bovendien te achterhalen op basis van welke triggers ‘de marmot’ gaat lopen. Het is belangrijk dat de cliënt een dagstructuur gaat invoeren en een dagboek gaat bijhouden.

2. Counselor: De counselor dient de cliënt inzicht te verschaffen in psychologische processen en mechanismen, om op deze wijze duidelijk te maken welke rol 'homoseksualiteit’ momenteel in zijn leven vervult. Vervolgens dient de cliënt enkele modellen aangereikt te krijgen (bijvoorbeeld het ABC-tje en VIS), waarmee hij kan oefenen om subjectief waarnemen van objectief waarnemen te kunnen onderscheiden en hiernaar in overeenstemming te handelen.