Vergeven

'Ik kan vergeven, maar niet vergeten', is slechts een andere vorm voor: 'ik kan niet vergeven’. (Henry Ward Beecher (1813/1887)).

Een ieder van ons is meerdere keren in zijn/haar leven afgewezen, bedrogen, vernederd, misbruikt, teleurgesteld of belachelijk gemaakt. Het is belangrijk dat deze negatieve ervaringen niet de boventoon in het persoonlijk functioneren gaan voeren, bijvoorbeeld door dat je vol met wantrouwen door het leven gaat. Hiervoor is het noodzakelijk om de herinneringen aan de opgelopen psychische schade af te ronden, los te laten en verder te gaan met leven. Een middel om de psychische schade af te ronden, is vergeving. Het doel van vergeving is niet zozeer bedoeld voor de persoon die je de psychische schade heeft berokkend, maar voor je persoonlijk welzijn. Vergeven helpt je de fixatie op het aangedane onrecht los te laten.

Het proces van vergeven zorgt er bovendien voor dat je:

Ų Aan jezelf toegeeft dat iemand je schade heeft berokkend en dat je dus kwetsbaar bent;

Ų Aan jezelf toegeeft hoe je je hebt gedragen nadat je pijn was gedaan;

Ų Stopt met jezelf de schuld te geven van datgene wat er is gebeurd;

Ų Stopt met het spelen van het slachtoffer;

Ų Stopt met het verzwelgen in zelfmedelijden;

Ų Stopt met het vertonen van destructief gedrag;

Ų Stopt met steeds in vergelijkbare situaties verzeild te raken waarbinnen je psychische schade kunt oplopen;

Ų De ervaren boosheid ontlaadt;

Ų (H)erkent dat je ondanks alles nog steeds in leven bent en dat je door de ervaringen sterker bent geworden;

Ų De gebeurtenissen uit het verleden binnen de juiste context bekijken en je jezelf er niet in verliest.