De omgang tussen ongetrouwde mannen en vrouwen in de 19e eeuw was aan allerlei (morele) regels gebonden. Het was niet mogelijk om een dame die zichzelf achtte, direct te benaderen om met haar te flirten of om met haar uit te gaan. Vergeet niet: Victoriaanse dames zijn delicate bloemen, die bescherming behoefden.

Hieronder staan enkele morele richtlijnen waaraan een heer zich diende te houden:

[1] Een heer mag zich in gezelschap kenbaar maken, maar een dame erkent of negeert de heer als een gesprekspartner. De erkenning geschiede doorgaans door een bescheiden knikje met het hoofd. Het negeren sprak voor zichzelf.

[2] In een openbare gelegenheid, zoals de straat of een park, mocht een heer alleen met een dame praten als zij, bijvoorbeeld langzamer ging lopen of zijn naam luid uitsprak. De heer en de dame mochten niet stil blijven staan om een praatje te maken, maar moesten in beweging blijven.

[3] Een heer mocht een dame begeleiden voor zolang de dame hier haar goedkeuring aan gaf. Soms maakten de heren ook gebruik van kaartjes om de dame van zijn keuze te benaderen. (Hieronder tref je daar een aantal voorbeelden van aan.) Het sprak natuurlijk voor zichzelf dat de heer zijn pas en gedragingen aanpaste aan de dame. Indien de dame niet langer was gediend van de begeleiding door de heer, dan diende hij dit te respecteren en te accepteren zonder enige vorm van kritiek of door er opmerkingen over te maken.

[4] Indien een dame aan de heer toestemming gaf om met haar te praten, dan diende de heer kort en bondig te zijn. Noem het maar een kort exposé van het onderwerp waarover de heer wilde gaan praten. Als de dame geïnteresseerd was, dan kreeg de heer toestemming om meer over het onderwerp te vertellen. Was de dame niet geïnteresseerd, dan verdween het onderwerp (zonder te mokken) van tafel.

[5] Als de dame een salon of een andere sociale ruimte betrad, dan diende de heer op te staan om zo zijn erkenning voor de betreffende dame tot uitdrukking te brengen.

[6] Het gold als onfatsoenlijk om in het bijzijn van een dame te roken of om snuiftabak te gebruiken.

[7] Uiteraard diende de heer een deur voor de dame open te houden en haar een helpende hand te bieden met het gaan zitten, door de stoel onder het achterdeel van de dame te schuiven.

[8] Een heer zal nooit luid praten of zijn stem verheven in het bijzijn van een dame.

[9] Een heer zal tijdens het dansen nooit stampvoetend door de zaal bewegen. Elegantie was vereist.

[10] De heer diende op de eerste plaats rekening te houden met de dame en pas daarna met zijn eigen wensen en behoeften.

Dit was allemaal hoogst belangrijk voor het huwelijk. Zodra de dame eenmaal was getrouwd, veranderde de etiquette niet maar de gewoonten wel. De dame werd dan meer als een bezit beschouwd.