Het valt niet mee om kort en krachtig de complexe moraliteit met betrekking tot seks van de 19e eeuwse mens uit te leggen, maar ik ga proberen om enkele sluiers op te lichten.
Seks was een verdraaid lastig onderwerp in de 19e eeuw, met name ook omdat er tussen de echtelieden weinig tot helemaal niet over seksualiteit werd gesproken. Wellicht is dat ook de reden waarom er in de 19e eeuw de nodige instructieboeken voor vrouwen en mannen zijn verschenen, maar nooit een boek voor mannen en vrouwen samen. Door het geslacht behoorde de vrouw tot de groep 'vrouwen' en de man behoorde tot de groep 'mannen'. Dit betekende dat een man nooit met een vrouw ging praten over seks of hoe hou ik mijn huwelijk goed, omgekeerd gold uiteraard hetzelfde. Het gevolg was dat, bijvoorbeeld, een man bitter weinig afwist van het vrouwen lichaam. Laat staan dat hij een idee had hoe hij de liefde moest bedrijven.
Een eerzame man en vrouw onthielden zich van seks tot aan de huwelijksnacht, maar dan moest er ook echt een prestatie van formaat worden neergezet. De man kreeg de verantwoordelijkheid op zijn hart gedrukt dat hij in de huwelijksnacht zijn meisje tot een vrouw liet transformeren. En het hing van zijn prestatie af of dat de transformatie een succes werd. Hij 'schiep' bij wijze van spreken zijn eigen vrouw in overeenstemming met de Bijbelse moraal.
Echter had de man nooit een blote eerzame vrouw gezien en had hij geen idee hoe het voor zijn eega tijdens de huwelijksnacht (en ook daarna) aangenaam te maken, want daar werd niets overgeschreven in de adviesboeken voor mannen. Een vervelende bijkomstigheid was dat een getrouwde vrouw geen naakte huid mocht laten zien. Direct huid-
De vrouw had het zo mogelijk nog lastiger dan de man, want het was haar taak om de man te bevredigen zonder daar zelf genot aan te beleven, omdat seksueel genot bij een vrouw gold als een symptoom dat er mentaal iets niet helemaal deugde bij haar. Bovendien werd de vrouw in boeken geadviseerd om de man niet de eerste nacht te laten penetreren. Mrs. E.B. Duffey omschrijft het in haar boek: 'The Relations of the Sexes', als volgt: laat de kersverse echtgenoot"niet meteen de bloesems uit de fruitboom vegen, omdat de vrucht daardoor nog maar half zo interessant is geworden.'
Het was de verantwoordelijkheid van de vrouw om het huwelijk zuiver te houden en ervoor te zorgen dat de man geen verlangens naar andere vrouwen ging koesteren. Echter wist de vrouw weinig tot niets af van het mannenlichaam en omdat er niet werd gesproken wisten de echtelieden van elkaar ook niet wat zij wel of niet lekker vonden. Een vicieuze cirkel.
Ook moest de vrouw zorgen voor een niet te al zware maaltijd als er later op die dag nog zou worden gevreeën. Op dokters voorschrift was het niet wenselijk om binnen drie uur na het nuttigen van een maaltijd te gaan vrijen. De vrouw moest dus het programma van de dag hierop aanpassen. Voor een spontane vrijpartij was er eenvoudigweg geen tijd of ruimte.
De puurheid van de vrouw moest binnen het huwelijk worden gewaarborgd. Echter als de man wel eens een naakte vrouw wilde zien, voelen en daar de liefde mee wilde bedrijven, dan was het algemeen geaccepteerd dat hij daarvoor een prostituee bezocht. Ook als hij nieuwe seksuele ontdekkingen wilde doen, was het geoorloofd om een sekswerker te bezoeken. Natuurlijk alleen maar als er niet over werd gesproken en de illusie van een gelukkig en bevredigend huwelijk in stand werd gehouden.
